Nederland narcostaat - Na vijftig jaar drugshandel en talloze liquidaties

Buchbeschreibung

Is Nederland een land van kaas, coke en killers? Dit boek schetst een ontluisterend beeld van hoe Nederland vanaf 1976 geleidelijk opschoof naar een de facto narcostaat, met groei en bloei van de georganiseerde misdaad, corruptie, liquidaties en 'vergismoorden' in de onder- en bovenwereld en de opkomst van nietsontziende misdaadgroepen.

Nederland is in de internationale georganiseerde drugscriminaliteit zowel een belangrijk doorvoerland (voor onder meer cocaïne) als een belangrijk productieland (voor cannabis en synthetische drugs). Ook de haven van Antwerpen speelt in de smokkel van drugs en als exportmogelijkheid van de Brabantse nederwiet en XTC-pillen een belangrijke rol.

Halverwege de jaren negentig noemde de Franse president Jacques Chirac Nederland 'narcostaat nummer één in Europa'. Nederlandse gezagsdragers reageerden geschokt. Immers, het gedoogbeleid was gestoeld op pragmatisme, met een functionele scheiding van soft en hard drugs. Preventie en beheersing van het drugsgebruik was de centrale doelstelling. Het belang van de gezondheid van gebruikers stond voorop. De georganiseerde misdaad heeft hiervan profijt getrokken, met alle gevolgen. Behalve blijvende gezondheidsschade als gevolg van drugsgebruik gaat het om geweld en liquidaties, maar ook om criminele geldstromen die verweven raken met de reguliere economie. Het naïeve gedoogbeleid en de politiek van wegkijken heeft de weg geplaveid voor de opkomst van meedogenloze bendes, die de Nederlandse rechtsstaat ondermijnen. Regelmatig worden personen met de dood bedreigd die mogelijk een gevaar opleveren voor de gevestigde criminelen. Dat kunnen burgemeesters, officieren van justitie, rechters, maar ook misdaadverslaggevers zijn. De situatie is ernstig.

Criminoloog en antropoloog Hans Werdmölder (1951) deed uitgebreid onderzoek naar passende oplossingen om het tij te keren. Een integrale aanpak zal moeten plaatsvinden op meerdere en zeer verschillende fronten. De auteur schroomt niet om een aantal onorthodoxe maatregelen te bespreken en aan te bevelen. Het verdienmodel van de criminelen moet worden ontmanteld. Dat kan alleen door stapsgewijze regulering en legalisering van soft én hard drugs, maar alleen in internationaal verband.